Het naderende einde

Hallo lieve mensen,

Allereerst mijn excuses voor deze ontzettend late blog. Maar gelukkig heb ik en goed excuus; ik heb het namelijk veeeeel te druk met leuke dingen doen hier!
Het bevalt nog altijd prima en vind het ook erg jammer dat het er alweer bijna op zit.

Ik zag dat mijn laatste update nog van mn verjaardag is, maar in de tussentijd heb ik nog van alles gedaan natuurlijk. Zo zijn papa en mama drie weekjes langsgekomen! Ze kwamen aan op Bali, dus ik ben vanuit Lombok naar Bali met de boot gegaan en heb ze opgewacht op het vliegveld. Helaas was ik toen ook wat ziekjes, koorts en flink hoesten, dus dat was wat minder. Maar het was natuurlijk wel erg fijn op papa en mama weer te zien! We hadden een ontzettend mooi hotel in Ubud. Dit wordt het kunstenaars/hippiestadje van Bali genoemd. Het is een mooie stad, erg druk met scooters wel, maar dat was ik gelukkig al gewend.
De eerste dag zijn we naar het monkey forrest gegaan. Op Lombok heb je ook een monkey forrest, maar daar zijn de apen lang niet zo brutaal als hier in Ubud. Mama wilde even iets in mijn tas stoppen en er kwam meteen een aap op ons afgerend omdat die de tas open zag gaan. Mama en ik slaakte toen toch wel een klein gilletje.
Helaas voelde ik me toch echt niet lekker en zijn we teruggegaan naar het hotel waar we lekker hebben gerelaxed aan het zwembad. Omdat ik de longen uit mijn lijf bleef hoesten zijn we dag erna naar een ziekenhuis/kliniek gegaan. Daar bleek dat ik een kleine longontsteking had. Ik kreeg meteen allerlei pillen mee naar huis, waaronder prednison. Dit sloeg vrij snel aan dus gelukkig was ik na een weekje hoest-vrij. Dat was ook wel erg fijn want ik wilde natuurlijk Lombok goed kunnen laten zien aan papa en mama.
Op Lombok hebben we verschillende toertjes gemaakt. Eentje naar Tete Batu, een dorp in het midden van Lombok. De rit ernaartoe was mooi, eenmaal daar was het niet zo heel bijzonder. De tweede trip was naar Kuta. Het surfersparadijs van Lombok. We hadden een toerbusje gehuurd met zn drieën inclusief chauffeur. De chauffeur liet ons onderweg vanalles zien. Een traditioneel Sasak-dorp(Sasak zijn de inwoners van lombok), waar de huizen nog gemaakt worden van koeienpoep, heerlijke geur daar dus. Ook zijn we langs een weef-dorp gekomen. Die vrouwen weven ongeveer 20cm per maand dus je moet een engelengeduld hebben voordat je een geweven sarong hebt.
Wat wel heel bijzonder was waar we langs zijn gegaan was de Lingsar-tempel. In deze tempel komen veel religies samen en eens per jaar is er een ceremonie voor Boeddhisten, Hindoes, Moslims en Christenen samen. Dit was wel bijzonder.
Ook hebben we daar een heilige aal gezien en heilig water van de Rinjani vulkaan(hier kom ik later op terug) over ons gezicht gegoten. Dit zou ons eeuwige jeugd geven. Dus we zullen het zien over een jaar of 20!
Na alle tussenstops waren we uiteindelijk bij Kuta beland. Hier hebben we nog even lekker gezwommen in het kraakheldere water. Mama en ik werden hier wel een eeuwigheid achterna gezeten door een sarong-verkoopster. Ik denk dat ik er te armoedig uit zie, want wanneer ik alleen ben doen ze dit niet zo lang.
Na een intensief maar leuk dagje hebben we s avonds nog lekker gegeten met Jessie en Janne.
Ook heb ik natuurlijk de stichting aan papa en mama laten zien. Op dat moment was er een mode-show en een kleurwedstrijd voor de kinderen. Dit was dus erg leuk om te zien en ook Janne en ik kregen mooie kleren aan.

Helaas moest ik na een week vakantie weer naar de stichting, er moet natuurlijk ook gewoon nog gewerkt worden. Mama en papa zijn in die week met zijn tweeën lekker naar een van de Gili eilanden gegaan, terwijl ik op dat moment samen met Jessie zwoegend de Rinjani vulkaan heb beklommen.
Over deze tocht kan ik vrij kort zijn. Het was verschrikkelijk.
We hadden al gehoord dat t zwaar zou worden, maar wij dachten dit wel aan te kunnen. Op donderdagochtend vertrokken we nog vrolijk naar boven, maar het werd al snel ontzettend zwaar en we waren al heel erg blij dat we de eerste dag überhaupt hadden gehaald. De organisatie was ook erg slecht. Onze gids had op een gegeven moment geen water meer dus dat was erg balen. Ook was ons regenjassen beloofd, maar op het moment dat t ging regenen kwamen we er dus achter dat ze deze niet bij hadden, erg fijn dus. De eerste nacht hebben we scheef in een tentje op een aantal stenen geslapen. Na deze goede nachtrust begonnen we aan de tweede dag. Dit zou de relax-dag worden met hot springs en zwemmen in een meer. Na een ontzettend gevaarlijke toch naar beneden hebben we welgeteld een halfuur bij het meer gezeten en toen we wilden zwemmen begon het te regenen. Niet zwemmen dus. Daarna begon een helse tocht weer naar boven waar we uiteindelijk uitkwamen bij onze tweede slaapplek; onderaan de top van de vulkaan. Deze top zouden we gaan beklimmen. Om 3 uur 's nachts vertrokken we met zaklampen naar de top. Jessie, een Zwitserse man en ik waren de enige van onze eigenlijke groep van 7 die over waren gebleven. De Zwitser ging er als een speer vandoor. Jessie en ik besloten t wat rustiger aan te doen. Na een tijdje waren we onze gids kwijt, dus liepen we zelf maar naar boven. Gelukkig waren we niet helemaal alleen, zo'n honderd mensen liepen voor ons te zwoegen.
Het heeft me dan ook bloed zweet en tranen gekost, maar ik heb de top bereikt! De terugtocht naar beneden was eigenlijk het verschrikkelijkst van allemaal. Een lange heel erg steile weg naar beneden. We hebben de laatste dag zo'n 14 uur gelopen voor we beneden waren. Eenmaal beneden mochten we in een laadbak van een pick-up auto gaan zitten die ons terugbracht naar huis. De chauffeur reed als een gek en eenmaal thuis was ik dan ook erg blij dat ik niet alleen de Rinjani, maar ook die autorit had overleefd.
'S avonds heb ik een heerlijke douche genomen in het hotel van papa en mama en ben na deze 3 dagen van afzien heerlijk in coma gevallen.
De dag erna hebben we alleen maar gerelaxed aan het zwembad. Ik had twee blaren onder de nagels van mn grote tenen gelopen.. dus ik was erg blij dat mama er op dat moment nog was om het te verzorgen.

Een paar dagen later zijn papa en mama weer naar Nederland vertrokken en waren we weer met zn 3en. Het weekend erop vonden we dat we wel een relax-weekend op gili trawangan hadden verdiend. Dit was dan ook erg fijn.

Samen met Janne heb ik nog wat surf-ervaring op gedaan in Kuta. Helaas was dit van korte duur, want op een gegeven moment voelde ik een steek in mijn teen en was de nagel, waar een blaar onder had gezeten, eraf gevlogen. Dus nu heb ik een wat misvormde teen. Maar het surfen was erg leuk en t ging ook best goed, dus dat is nog wel voor herhaling vatbaar!

Afgelopen vrijdag hebben Janne en ik onze laatste dag op de stichting gehad. We hadden een aantal waterspelletjes bedacht om samen met de kinderen te doen. Het werd een grote chaos, maar iedereen had het naar zijn zin, dus dat was geslaagd! 'S middags hebben we afscheid genomen van het personeel. Iedereen heeft wat gezegd over ons en sommigen werden zelfs emotioneel, waardoor ik toch ook wel een brok van in mijn keel kreeg. Wij hadden ook nog een speech voorbereid, die erg op prijs werd gesteld. Daarna hebben we lekker met zn allen gebarbecued. Het was een erg fijn laatste dagje.

Afgelopen weekend ben ik met Janne en jessie naar Gili Air gegaan. Dit is wat rustiger dn Gili trawangan, maar ontzettend mooi en erg relaxed. Het was dan ook een fijne aflsuiter, want de laatse dagen op Lombok zijn aangebroken. Vrijdag vertrekken Janne en ik naar Java. Hier gaan we met de trein doorheen reizen. Ik ben dus erg benieuwd waar we allemaal uit gaan komen! Maar die ervaringen zal ik op gaan schrijven wanneer ik weer in Nederland ben en dat is alweer over drie weken!

Tot gauw dus weer! XX