Werken, bruiloften en kakkerlakken
Door: sarah
Blijf op de hoogte en volg Sarah
07 Maart 2014 | Indonesië, Lombok
Lieve mensen,
Het is alweer eventjes geleden dat ik wat geschreven heb, terwijl er een hoop te vertellen valt!
Janne en ik zijn inmiddels alweer 4 weken aan het werk op de stichting en het bevalt goed. In het begin was het nog veel kennismaken met de werknemers en de kinderen. Sommige kinderen moesten toch wel erg aan ons wennen, want we zien er toch net wat anders uit dan ze gewend zijn, met onze blanke huid en spitse neuzen!
De eerste drie weken hebben we voornamelijk meegekeken en geobserveerd hoe de fysiotherapeuten hier te werk gaan. Al vrij snel zagen we best wel wat verschillen. Hier stretchen ze bijvoorbeeld nog veel, iets wat in Nederland niet veel meer gebeurd, daar wordt veel meer functioneel getraind met gehandicapte kinderen. Ook merkten we dat het in Nederland toch iets gestructureerder aan toe gaat dan hier. Niet alleen op de stichting, maar overal doet iedereen hier rustig aan. Vanuit Mindie kwam de vraag of wij met de fysio's overzichtelijke behandelplannen kunnen opzetten en de fysio's zelf hadden de vraag of wij hun wat meer functionele/oefentherapie konden laten zien. Met deze vragen hebben we dan ook ons projectplan opgesteld en we kunnen nu eindelijk aan ons project beginnen. Daarnaast behandelen we ook sommige kinderen, wat erg leuk is! We maken elke week zo'n 40 uur op de stichting, dus we maken extra goed gebruik van het weekend!
Zo werden we 3 weken geleden door onze overburen uitgenodigd om mee te gaan naar een traditionele bruiloft. Onze overbuurvrouw, Nana, ging zelf niet, maar haar moeder wel, dus we konden met haar mee, ook al hadden we haar nog nooit gezien. Maakt allemaal niet uit hier! Van Nana hadden we traditionele kleren gekregen om aan te doen, zodat we er helemaal bij pasten! De bruiloft was erg mooi, de bruid en bruidegom zagen er prachtig uit. Na het ja-woord was er opnieuw heel veel eten, rijst.. uiteraard, zoals bij alle gelegenheden hier in Indonesie. Ook zijn Janne, Jessie en ik ongeveer net zo vaak op de foto met mensen geweest als de bruid en bruidegom. Dat was wel een beetje raar. Sowieso worden we heel veel op de foto gezet. Zelfs als ik aan het pinnen ben wordt er om een foto gevraagd. Af en toe voel ik me net een beroemdheid hier haha!
We werden nog uitgenodigd om de dag erna naar het grote feest te komen, bruiloften duren hier twee dagen. Bij dat feest trekt er een hele stoet mensen van het huis van de bruidegom, naar het huis van de bruid, om te laten zien dat zij bij elkaar horen. Wij konden hier helaas niet bij zijn omdat we al plannen hadden voor de volgende dag. We gingen namelijk met Mindie en Apip naar Kuta. Een prachtig mooi strand in het zuiden van Lombok. Hier heb ik een klein beetje leren surfen van Apip. Ik heb een paar keer welgeteld 1 seconde op de plank gestaan voor ik het water weer inviel, maar leuk was het wel! Verder hebben we die dag lekker gerelaxed aan het strand, waarna ik een ' belanda goreng' (gebakken Nederlander) was, en zijn we een beetje bijgekomen van de avond van te voren. We hebben toen geprobeerd om het nachtleven van Lombok te ontdekken, wat toch wel een tikkeltje anders is dan in Nederland. Je hebt hier veel 'karaoke bars', wat eigenlijk verkapte hoerententen zijn. Wij waren naar de Marina gegaan, een kroeg waar Apip zondags en maandags met zijn band optreedt. Dit is geen 'karaoke bar' maar wel ook een redelijk foute tent waar ook de nodige aparte mensen rondlopen, maar met wat wijntjes op hebben we er wel een hele leuke avond gehad. Wel heeft bijna elk restaurant of kroeg live-muziek, vaak een Indonesische band die Engelse covers zingt, waar je soms eigenlijk niks van kan verstaan. Maar sfeer geeft het wel!
Vorig weekend zijn we met z'n drieen naar het apenbos gescooterd(ik heb nog altijd geen ongelukken gemaakt!). Het was alleen niet echt een bos maar meer een plek aan de weg waar ontzettend veel apen zitten die ook flink gevoerd worden, wat ik dan ook heb gedaan. Erg leuk om zo'n aapje de nootjes uit je handen te zien eten! Na de nodige apenfoto's zijn we weer verder gescooterd, langs ontzettend mooie uitzichten en rijstvelden. Na deze warme scootertocht zijn we naar het strand gegaan om af te koelen.
Afgelopen weekend hebben Janne en ik eerst een klopjacht gehad op kakkerlakken, ik ben inmiddels een ster in het doden van die vieze beesten. Nadat we dit smerige karwei hadden gedaan zijn Janne en ik opgehaald om te gaan duiken! In het begin moest ik erg wennen aan het ademen. Op een of andere manier kan ik niet goed door mijn mond ademen. Nadat ik dit eindelijk doorhad was het ontzettend leuk om de onderwaterwereld te zien! We hebben twee zeeschildpadden gezien en heel veel aparte vissen, sommige gaven bijna licht. Ook kwamen we een scheepswrak tegen, wat wel een gek idee was. Het is wel zonde om te zien dat er veel koraal dood is door de vissers die hun vis met dynamiet vangen. Maar hierdoor gaan dus niet alleen de vissen dood maar ook het koraal.
Na het duiken zijn we doorgegaan naar Gili Trawangan, een van de drie eilanden boven Lombok en dat het party-eiland wordt genoemd. Hier waren we natuurlijk nieuwsgierig naar! Het was wel even een omslag van Lombok. Veel toeristischer en opeens hoorde ik veel meer Nederlands om me heen! Jessie was nadat ze klaar was met stage ook naar ons toegekomen. We hadden een bungalowtje gehuurd en 's avonds zijn we op stap geweest. Na een leuke avond hebben we de volgende dag nog aan het strand gelegen en gesnorkeld, voor we door onze duikinstructeur weer opgehaald werden om met de boot terug naar Lombok te gaan, want de volgende dag moesten we weer vroeg op om naar de stichting te gaan! Maar het duiken en Gili T. zijn zeker voor herhaling vatbaar!
Afgelopen week zijn Janne en ik meegegaan naar een huisbezoek bij een jongetje dat 's middags naar de stichting komt. Hij woont in een klein houten hutje vol kieren en gaten ergens in het oerwoud, samen met zijn opa, oma, oom, tante en kleine nichtje. Zijn ouders wonen ergens nog dieper in de jungle. Hij heeft daar verder ook niks te beleven, de kinderen die een beetje in de buurt wonen pesten hem omdat hij gehandicapt is. Het is voor hem dus echt een uitvlucht om naar de stichting te komen.
Dit vond ik wel indrukwekkend om te zien en je realiseert je dan toch wel hoe rijk we eigenlijk in Nederland zijn.
Daarna zijn we nog naar een ander huisbezoek geweest bij een verstandelijk gehandicapt jongetje dat bij zijn opa en oma woont omdat zijn moeder hem niet accepteert en niet toestaat dat hij contact met zijn broer en zus heeft. Zijn vader accepteert hem wel en ligt dan ook in een scheiding met de moeder. Erg triest om te zien.
Gelukkig zijn er op de stichting genoeg ouders die hun kinderen wel accepteren en zich er niet voor schamen.
Komend weekend ben ik jarig en ga ik samen met Janne, Jessie en een aantal mensen van de stichting naar de watervallen in het noorden van Lombok. Dus ik ben erg benieuwd! Sowieso leuk om onze collega's te leren kennen in een andere setting dan de stichting.
Kortom, ik heb het dus nog altijd prima naar mijn zin hier en met Janne en Jessie is het ook nog altijd gezellig! We hebben straks onze 6e les Indonesisch dus we kunnen ons steeds meer verstaanbaar maken. Mijn volgende blog zal dan ook volledig in het Indonesisch zijn, dan weten jullie dat alvast;)
Sampai jumpa!
Liefs, Sarah
Het is alweer eventjes geleden dat ik wat geschreven heb, terwijl er een hoop te vertellen valt!
Janne en ik zijn inmiddels alweer 4 weken aan het werk op de stichting en het bevalt goed. In het begin was het nog veel kennismaken met de werknemers en de kinderen. Sommige kinderen moesten toch wel erg aan ons wennen, want we zien er toch net wat anders uit dan ze gewend zijn, met onze blanke huid en spitse neuzen!
De eerste drie weken hebben we voornamelijk meegekeken en geobserveerd hoe de fysiotherapeuten hier te werk gaan. Al vrij snel zagen we best wel wat verschillen. Hier stretchen ze bijvoorbeeld nog veel, iets wat in Nederland niet veel meer gebeurd, daar wordt veel meer functioneel getraind met gehandicapte kinderen. Ook merkten we dat het in Nederland toch iets gestructureerder aan toe gaat dan hier. Niet alleen op de stichting, maar overal doet iedereen hier rustig aan. Vanuit Mindie kwam de vraag of wij met de fysio's overzichtelijke behandelplannen kunnen opzetten en de fysio's zelf hadden de vraag of wij hun wat meer functionele/oefentherapie konden laten zien. Met deze vragen hebben we dan ook ons projectplan opgesteld en we kunnen nu eindelijk aan ons project beginnen. Daarnaast behandelen we ook sommige kinderen, wat erg leuk is! We maken elke week zo'n 40 uur op de stichting, dus we maken extra goed gebruik van het weekend!
Zo werden we 3 weken geleden door onze overburen uitgenodigd om mee te gaan naar een traditionele bruiloft. Onze overbuurvrouw, Nana, ging zelf niet, maar haar moeder wel, dus we konden met haar mee, ook al hadden we haar nog nooit gezien. Maakt allemaal niet uit hier! Van Nana hadden we traditionele kleren gekregen om aan te doen, zodat we er helemaal bij pasten! De bruiloft was erg mooi, de bruid en bruidegom zagen er prachtig uit. Na het ja-woord was er opnieuw heel veel eten, rijst.. uiteraard, zoals bij alle gelegenheden hier in Indonesie. Ook zijn Janne, Jessie en ik ongeveer net zo vaak op de foto met mensen geweest als de bruid en bruidegom. Dat was wel een beetje raar. Sowieso worden we heel veel op de foto gezet. Zelfs als ik aan het pinnen ben wordt er om een foto gevraagd. Af en toe voel ik me net een beroemdheid hier haha!
We werden nog uitgenodigd om de dag erna naar het grote feest te komen, bruiloften duren hier twee dagen. Bij dat feest trekt er een hele stoet mensen van het huis van de bruidegom, naar het huis van de bruid, om te laten zien dat zij bij elkaar horen. Wij konden hier helaas niet bij zijn omdat we al plannen hadden voor de volgende dag. We gingen namelijk met Mindie en Apip naar Kuta. Een prachtig mooi strand in het zuiden van Lombok. Hier heb ik een klein beetje leren surfen van Apip. Ik heb een paar keer welgeteld 1 seconde op de plank gestaan voor ik het water weer inviel, maar leuk was het wel! Verder hebben we die dag lekker gerelaxed aan het strand, waarna ik een ' belanda goreng' (gebakken Nederlander) was, en zijn we een beetje bijgekomen van de avond van te voren. We hebben toen geprobeerd om het nachtleven van Lombok te ontdekken, wat toch wel een tikkeltje anders is dan in Nederland. Je hebt hier veel 'karaoke bars', wat eigenlijk verkapte hoerententen zijn. Wij waren naar de Marina gegaan, een kroeg waar Apip zondags en maandags met zijn band optreedt. Dit is geen 'karaoke bar' maar wel ook een redelijk foute tent waar ook de nodige aparte mensen rondlopen, maar met wat wijntjes op hebben we er wel een hele leuke avond gehad. Wel heeft bijna elk restaurant of kroeg live-muziek, vaak een Indonesische band die Engelse covers zingt, waar je soms eigenlijk niks van kan verstaan. Maar sfeer geeft het wel!
Vorig weekend zijn we met z'n drieen naar het apenbos gescooterd(ik heb nog altijd geen ongelukken gemaakt!). Het was alleen niet echt een bos maar meer een plek aan de weg waar ontzettend veel apen zitten die ook flink gevoerd worden, wat ik dan ook heb gedaan. Erg leuk om zo'n aapje de nootjes uit je handen te zien eten! Na de nodige apenfoto's zijn we weer verder gescooterd, langs ontzettend mooie uitzichten en rijstvelden. Na deze warme scootertocht zijn we naar het strand gegaan om af te koelen.
Afgelopen weekend hebben Janne en ik eerst een klopjacht gehad op kakkerlakken, ik ben inmiddels een ster in het doden van die vieze beesten. Nadat we dit smerige karwei hadden gedaan zijn Janne en ik opgehaald om te gaan duiken! In het begin moest ik erg wennen aan het ademen. Op een of andere manier kan ik niet goed door mijn mond ademen. Nadat ik dit eindelijk doorhad was het ontzettend leuk om de onderwaterwereld te zien! We hebben twee zeeschildpadden gezien en heel veel aparte vissen, sommige gaven bijna licht. Ook kwamen we een scheepswrak tegen, wat wel een gek idee was. Het is wel zonde om te zien dat er veel koraal dood is door de vissers die hun vis met dynamiet vangen. Maar hierdoor gaan dus niet alleen de vissen dood maar ook het koraal.
Na het duiken zijn we doorgegaan naar Gili Trawangan, een van de drie eilanden boven Lombok en dat het party-eiland wordt genoemd. Hier waren we natuurlijk nieuwsgierig naar! Het was wel even een omslag van Lombok. Veel toeristischer en opeens hoorde ik veel meer Nederlands om me heen! Jessie was nadat ze klaar was met stage ook naar ons toegekomen. We hadden een bungalowtje gehuurd en 's avonds zijn we op stap geweest. Na een leuke avond hebben we de volgende dag nog aan het strand gelegen en gesnorkeld, voor we door onze duikinstructeur weer opgehaald werden om met de boot terug naar Lombok te gaan, want de volgende dag moesten we weer vroeg op om naar de stichting te gaan! Maar het duiken en Gili T. zijn zeker voor herhaling vatbaar!
Afgelopen week zijn Janne en ik meegegaan naar een huisbezoek bij een jongetje dat 's middags naar de stichting komt. Hij woont in een klein houten hutje vol kieren en gaten ergens in het oerwoud, samen met zijn opa, oma, oom, tante en kleine nichtje. Zijn ouders wonen ergens nog dieper in de jungle. Hij heeft daar verder ook niks te beleven, de kinderen die een beetje in de buurt wonen pesten hem omdat hij gehandicapt is. Het is voor hem dus echt een uitvlucht om naar de stichting te komen.
Dit vond ik wel indrukwekkend om te zien en je realiseert je dan toch wel hoe rijk we eigenlijk in Nederland zijn.
Daarna zijn we nog naar een ander huisbezoek geweest bij een verstandelijk gehandicapt jongetje dat bij zijn opa en oma woont omdat zijn moeder hem niet accepteert en niet toestaat dat hij contact met zijn broer en zus heeft. Zijn vader accepteert hem wel en ligt dan ook in een scheiding met de moeder. Erg triest om te zien.
Gelukkig zijn er op de stichting genoeg ouders die hun kinderen wel accepteren en zich er niet voor schamen.
Komend weekend ben ik jarig en ga ik samen met Janne, Jessie en een aantal mensen van de stichting naar de watervallen in het noorden van Lombok. Dus ik ben erg benieuwd! Sowieso leuk om onze collega's te leren kennen in een andere setting dan de stichting.
Kortom, ik heb het dus nog altijd prima naar mijn zin hier en met Janne en Jessie is het ook nog altijd gezellig! We hebben straks onze 6e les Indonesisch dus we kunnen ons steeds meer verstaanbaar maken. Mijn volgende blog zal dan ook volledig in het Indonesisch zijn, dan weten jullie dat alvast;)
Sampai jumpa!
Liefs, Sarah
-
07 Maart 2014 - 11:36
Mario:
Hallo lief kind,
Natuurlijk ben ik van al je verhalen al op de hoogte via Whats-App. Maar dan is het nog steeds leuk om het via je blog te lezen en te volgen. Ik wil niet opscheppen ,maar hier is het ook prachtig weer en de zon schijnt volop. Verder gaat alles zijn gangetje. De weekenden zijn rustig hier en met name Anton moet aan de rustige weekenden wennen als ik moet werken. Op dit moment is hij de de gang aan het schilderen, op zijn gemak.
Dit zorgt voor wat afleiding en andere gedachten. En hij vindt het leuk om te doen.
En jou ervaringen zijn natuurlijk helemaal leuk om te horen.
Morgen vieren wij jou verjaardag hier thuis en zullen we proosten op jou. Helaas is de afstand te ver om even te komen feliciteren, maar dat doen we dan in april wel goed inhalen. Ben benieuwd of ze jou verjaardag op de stichting traditioneel vieren , maar dat horen we dan wel. Van Willeke hoorde ik dat de watervallen waar jullie naar toe gaan ontzettend mooi moeten zijn. Kun je ook wat foto's toevoegen op je blog? Dit zou erg leuk zijn en kunnen wij ons al een beetje verlekkeren op hetgeen ons te wachten staat.
Nou lief Saartje, veel plezier morgen en ik hoop dat we in het weekend kunnen Skype.
Dikke kus en groetjes aan Janne en Jessie. -
08 Maart 2014 - 16:37
Marij Balt:
Hoi Saartje,lees net je vervolgverhaal. Begin een beetje spijt te krijgen dat we het voorstel om mee te komen met Mario en Anton heb afgeschlagen, maar ja het zei zo.
Ik heb je gisteren al felicitaties gestuurd voor je verjaardag onder je eerste blog.
Dus doe ik het nog dunnetjes over en wens je veel plezier bij de watervallen
Kus Marij -
08 Maart 2014 - 21:25
Anna En Stefan:
Ondanks dat je op Lombok bent zijn wij je niet vergeten.Vandaag is het n amenlijk 8 Maart
Vanuit Maaseik zuur ik je mijn beste wensen.Ik heb je tweede verslag ook gelezen.Er wordt veel gewerkt maar ook veel beleefd.Jij komt straks terug met veel ervaringen en veelbelevenissen. Rijkdom! Lieve Sarah , nog heel fijne tijd, die overigens wel om zal vliegen.
Liefs -Anna. -
08 Maart 2014 - 21:29
Steef:
Hoi Sarah,
Leuk om uitgebreid op de hoogte te worden gebracht en vooral leuk om te lezen dat je het goed naar je zin hebt. Geniet er vooral ook van en wat ik niet mag vergeten, ook niet van Hennie en Vincent: van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Steef -
14 Maart 2014 - 16:02
Robin:
Ha die Sarah, hopelijk heb je een mooie verjaardag gehad bij de Watervallen. Wij waren dat weekend in Brugge, ook erg mooi!
Wordt jaloers als ik lees dat je daar zo lekker gesnorkeld hebt, maar dat verhaal van vissen met dynamiet is wel apart. Heb het wel eens op tv gezien, heb je het ze ook al daadwerkelijk zien doen? Op die manier zien vissen?? Ik vraag me af hoe ze die vissen heel houden, die moeten toch ook door die bommetjes in duizend stukjes raken? Misschien stoppen ze dat wel in de kibbeling hier, kapotte vis stukjes.
Ik dwaal af!
Voorzichtig op de scooter en tot je volgende verhaal! Ohja: als je kakkerlakken kapot trapt, komen de eitjes vrij en komen er dus nog meer kakkerlakken.... Dus....
Groet,
Robin -
23 Maart 2014 - 13:11
Ronald En Paul:
Ha die Sarah! Je moederke vertelde aantal weken geleden (met pepaste trots by the way) al over je belevenissen so far en ook over het bestaan van deze site. Met grote belangstelling hebben we je eerste verslagen gelezen en oooooooooohhhhhh wat zien de plaatjes er paradijselijk uit! Klein kreng! Haha. Wat zul je het naar je zin hebben, en wat staat die traditionele kledij je goed!!! Zouden meer mensen moeten doen.....
Ook van ons nog van harte met je birthday, al is het inmiddels tijdje terug en al geloof ik dat Paul je al via face book berichtje had gestuurd. Tot zover even, we zullen vanaf nu geregeld even kijken hier en de tussentijd: heb het goed!!!
Liefs, Ronald en Paul -
25 Maart 2014 - 09:47
Bert Kop:
Hallo Sarah
Selamat pagi,
nog proficiat met je verjaardag. wat een verhalen en wat een mooie foto's. Ik benijd je want hier is op het moment koud, het heeft zelfs wat gevroren en bij ons gisterenavond de verwarming kapot. Moet tot vanmiddag kou lijden.Kakkerlakken laten inderdaad hun eitjes vallen als ze kapot getrapt worden, sommige plakken zich vast onder je schoenen en komen uit zodra je weer in Nederland bent. Je kunt ze het beste vangen , in een potje stoppen en bij ongeveer 1 ons kakkerlakken ze levend braden in wat hete olie.
Geen kruiden erop, want ze hebben en heerlijke smaak en dan drapperen op een bedje van veldsla.
Mocht er dan nog eentje leven , dan meteen achter de kop doorbijten anders gaat het aroma verloren. smakelijk eten. selamat tinggal -
11 April 2014 - 23:30
Toos Kop:
Lieve Sarah
alweer 2 maanden in dat prachtige land, net je foto,s bekeken, prachtig allemaal.
Daar is het gewoon altijd groen en wij zijn nu blij dat hier de groene waas over de bomen, struiken en bleomen weer tevoorschijn komt.
Het recept van Bert zou ik niet opvolgen, hij schrijft dit alsof dit bijna dagelijks op zijn menu staat.
We zijn druk bezig met ons te verdiepen in de S.F vakantie.
teveel willen zien in een korte tijd met die enorme afstanden, we hebben helaas geen 5 maanden zoals jij.
Nog even en je krijgt bezoek van Mario en Anton, leuk om naar uit te kijken.
Geniet ervan en ik wacht je volgende blog af.
je schrijft leuk.
kus van Toos en fam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
